Vijftien was ik en ik zat in de 4e klas van de MULO. En hij was ons idool: Rob de Nijs. Toen hij in Rotterdam was, gingen we tussen de middag snel, snel naar de stad voor een handtekening. Kwamen natuurlijk te laat terug en kregen straf. Maar dat gaf niet, we hadden hem gezien, gesproken en die handtekening prijkte in onze agenda.
We zijn allemaal ouder geworden, maar dit liedje vind ik nog steeds leuk.