Toen ik met Irene in Wenen was, ontdekte zij daar een erg leuke kaart voor Leo’s verjaardag. De tekst was grappig, er zat een muziekje in en zonder twijfel zou de kaart het gewenste effect op Leo hebben. Samen verkneuterden wij ons al over zijn verbaasde gezicht.Maar wat er met Leo’s verjaardag was, geen kaart van Irene. Dat verbaasde me, want haar kennende zou ze hem zeker tijdig op de post hebben gedaan.

Afgelopen maandag kwam er een telefoontje uit Essen. Of het feest geslaagd was en… of Leo zijn kaart had ontvangen. Nee helaas dus.
Irene was zeer teleurgesteld en vertelde dat ze de kaart vorige week dinsdag, de 18e september, al gepost had. In een speciale envelop, aangetekend nog wel, omdat ze er nog iets extra’s bij had gestopt. Ook dinsdag en woensdag kwam er geen envelop uit Essen.
Maar dan toch, woensdagavond na 8 uur, werd de envelop dan uiteindelijk bezorgd.
Essen-Rotterdam, een afstand van 200 kilometer, nog geen 3 uur met de auto. Maar met de post duurt het dus meer dan 8 dagen.
Nou ja…., beter laat dan nooit. Maar het verrassingseffect was wel een beetje weg.