| Matjes vlechten, dat is een tijd geleden. Op de kleuterschool, dat weet ik heel zeker. Zwarte matjes, waardoor ik oranje en gele strookjes moest vlechten. Eén op, één neer. Helaas was ik toen al tamelijk eigenwijs en probeerde ik wat het zou worden als ik één op en twee neer deed. En dacht je dat de juf dat mooi zou vinden? Nou vergeet het maar! Nee, Elsje, dat doe je zo niet. Netjes telkens maar één op, één neer. Het gekke is, dat ik nog altijd iets anders wil dan staat aangegeven. Met alles: recepten, breiwerken, patroontjes…. Ik moet en zal er mijn eigen inbreng in hebben. Al verander ik maar één klein dingetje. En sommige mensen vinden dat nog altijd eigenwijs en recalcitrant…. Nou, lekker puhh! |
 Bron: http://www.historischmuseumdeventer.nl |
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
helemaal uit mijn jeugd…
Kun je nagaan wat een starre troela’s die juffen waren. Ze waren doodsbang voor ‘de inspecteur’. Dat kan ik me nog goed herinneren. Die angst brachten ze over op de kinderen en ik had het bijvoorbeeld helemaal niet gek gevonden als die kerel achter in de klas ons allemaal had neergeschoten omdat we niet wisten waar Hoogezand Sappemeer lag.
Doe jij maar lekker eigenwijs, hoor. Prima!
Hihi, ik had ook een probleem met matjes vlechten, nl. ik kon het niet.