We zijn nog lang niet klaar met het uitzoeken van onze oude foto’s. Het is dan ook een enorme klus. Het lukt ons niet om er elke dag wat aan te doen, maar zo langzamerhand komt er toch een beetje schot in.
Wel moeten we ons inhouden om niet telkens weer terug te gaan in de tijd. Al ontkom je er niet altijd aan. Toen ik deze foto van mezelf zag, voelde ik meteen weer het prikken van de bekleding van onze eetkamerstoelen. Ze waren al oud en soms stak er een veer een beetje door het trijp. Als ik er lang op zat, begon ik na enige tijd altijd te wiebelen. Tot grote ergernis van mijn moeder.
Achter mij staat een mand met boodschappen. Dat hielp me om de foto goed te dateren. Want die mand was het cadeau van mijn ouders aan mijn zus, die net in ondertrouw was gegaan. Er zaten allerlei nuttige dingen in, zoals meel, suiker, een set stofdoeken, boenwas, afwasmiddel en borstels voor het schuieren van de meubels. Dat hoorde bij een goede huisvrouw.  Krijgen bruidjes van nu ook nog zoiets?