| Dorothé gaf laatst op haar blog aan dat haar kinderen (3 pubers of bijna-pubers) zo nu en dan het avondeten moeten koken. Dat is leerzaam voor de kinderen, maar ook voor de ouders.
Onze kinderen moesten dat vroeger ook. Ze kregen een bescheiden budget en moesten daarvoor één avond per week het avondeten klaarmaken. En wij moesten het opeten, want ook voor ons gold “wat de pot schaft”. |
 |
Een van de eerste keren ging jongste naar de slager en bestelde een kilo rollade. Nadat de slager die had afgewogen en ingepakt, moest er afgerekend worden. “Dat is dan .. gulden”, zei de slager. Oei, zoveel geld zat er niet in de huishoudportemonnee. Waarop jongste zei: “Dat is te duur, doet u dan maar vier saucijzen”.
@Bettie: ja zeker!
@Dorothé: dat was ook de opzet. Ze kregen toen 10 gulden en moesten er vlees, groente en een toetje voor kopen. Aardappelen, rijst of pasta was standaard in huis.
Hi Els,
Dat eten zoveel geld kost is een geweldige eyeopener voor de kids als ze het zelf moeten kopen. Ook dat je er moeite voor moet doen: zoeken in de winkel, combineren, in de rij staan, nog een evt. een andere winkel. Middelste heeft ook eens zelf geld bijgelegd voor het toetje. Ik heb dat toen zo gelaten, anders zou het budgetsysteem niet meer werken.
groetjes,
Dorothé
En? Is dat een standaarduitdrukking geworden in jullie gezin? Als iets duur is dat je dan zegt: doe maar vier saucijzen?