De discussie wordt al heel lang gevoerd. Kun je parttime werken en toch carrière maken? Of moet je echt 60 of 70 of nog meer uur per week in touw zijn om zo’n goudgerand salaris (plus de nodige emolumenten) te krijgen?
Nee, zeggen de werkgevers, dames, u kunt alleen door het glazen plafond heen breken als u de volle week werkt.
Ik las het ook in een interview met Eva Jinek, toch een geëmancipeerde vrouw, zou je zeggen.
Ik denk dan onmiddellijk “Maar al die mannen in parttime functies?” Oké, ze hebben meerdere banen en zijn dan ook elke dag op pad. Ze zijn vaak meer dan fulltime bezig. Maar leiding geven aan een grote organisatie gaat heel goed samen met voorzitter zijn van een belangrijke stichting, of commissaris of lid van de RvB zijn. Dat is dan toch ook parttime? En zeker ook een verantwoordelijke job?
Het is wat Wieneke zegt, en die partners moeten niet zomaar de boel thuis draaiende houden, ze moeten ook jarenlang bereid zijn dat ’s avonds en het weekend in hun eentje te doen. Tegen de tijd dat er gas terug kan worden genomen is er ook minder draaiend te houden.
Het geheim zit hierin: je moet eerst een forse tijd voltijds werken, studeren en technisch bijblijven. Je moet erg veel tijd in het netwerken steken. Je moet geen 9tot5 mentaliteit hebben maar ook ’s avonds en in het weekend dingen doen voor het bedrijf. Je moet ook echt geven om je werk en het niet zien als ‘iets dat nu eenmaal moet’. Als je dat allemaal gedaan hebt en je bent ergens op een bepaalde hoge post aangeland, dán kun je wat gas terugnemen. Dat geldt voor mannen en vrouwen. De meest geslaagde mannen hebben vrouwen die thuis de boel draaiende houden of ze zijn single. En omgekeerd kan dat ook natuurlijk.