Last rose of summer

Posted on by
Moedig hield ze stand, deze laatste roos van de zomer. Maar ook zij heeft het veld moeten ruimen voor de winterkou, de nattigheid en de vorst.

Klik op de foto of hier om een YouTube-filmpje te openen met André Rieu’s versie van The last rose of summer

 En dit is de oorspronkelijke tekst van het gedicht door Thomas Moore:

‘Tis the last rose of summer
Left blooming alone;
All her lovely companions
Are faded and gone;
No flower of her kindred,
No rosebud is nigh,
To reflect back her blushes,
To give sigh for sigh.
I’ll not leave thee, thou lone one!
To pine on the stem;
Since the lovely are sleeping,
Go, sleep thou with them.
Thus kindly I scatter,
Thy leaves o’er the bed,
Where thy mates of the garden
Lie scentless and dead.
So soon may I follow,
When friendships decay,
From Love’s shining circle
The gems drop away.
When true hearts lie withered
And fond ones are flown,
Oh! who would inhabit,
This bleak world alone?