Hoe onvoorspelbaar en wreed kan het gaan in het leven? Een Syrische man ontvlucht zijn land vanwege de onrust daar en hoopt op een rustig bestaan hier. Dan wordt hij zonder pardon doodgeschoten in Alphen aan de Rijn.
|
De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik, Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik! Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot, Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood. Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant, Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand. Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan, Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!” – Van middag (lang reeds was hij heengespoed) Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet. “Waarom,” zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt, “Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?” Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was ’t, Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast, Toen ‘k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan, Die ‘k ’s avonds halen moest in Ispahaan.” (P.N. van Eyck) |
 |
Triest, inderdaad.
Maar met het plaatsen van dit gedicht roep je bij mij heel andere gevoelens op. Het brengt mij terug naar het huis van mijn overgrootouders, waar het op de wc hing, en mij als jong meisje al intrigeerde..
Ja verschrikkelijk!
ja, als ooit een gedicht toepasselijk was…