Bewegen is goed, zeker als je gewicht een beetje te hoog is. Dus klom ik gisteren maar weer eens op de fiets om naar de supermarkt te gaan. Niet rechtstreeks, maar met een ommetje. En op de terugweg, met op de bagagedrager een tas met bloemkool, sla en mager beleg, ook met een ommetje weer terug.
Maar ja, toen ik op een bepaald moment de bocht naar rechts wilde nemen, kwam van de andere kant een klein autootje aan. De bestuurster had alleen oog voor het verkeer van rechts, dus nam ze de bocht lekker krap. Mij, de fietser van links, zag ze compleet over het hoofd. Ik kwam shocking klem te zitten tussen haar zijspiegel en de stoeprand en zag geen andere uitweg dan me domweg te laten vallen. Boem, daar lag ik op de straat, met de fiets over mij heen.
Wat ik toen geroepen heb, zal ik maar niet herhalen. Not at all ladylike.
Ach, eigenlijk mankeerde ikzelf niet veel, een beurse plek op mijn knie, misschien later wat spierpijn. De fiets heeft meer geleden en moet nu naar de fietsenmaker.
Maar zoals elk nadeel se voordeel hep…..Nu weet ik tenminste dat het op een dikker achterwerk beter valt dan op een klein kontje. En dat mijn botten nog steeds in prima conditie zijn.Geluk bij een ongeluk!
Oeps, daar lig je dan met je goeie gedrag…
Hopelijk “vallen” de blauwe plekken en de spierpijn mee.
En van die bloemkool, daar kan je beter soep van koken…:-)
Dat is schrikken Els. Je bent heel kwetsbaar op de fiets dat weet ik uit ervaring. Ik griezel hier ook van al die ‘het-ging-maar-net-goed-situaties’ waar de kinderen aan bloot staan. Ik hoop dat je gauw van je spierpijn en blauwe plekken af bent.
Dat is dus gelukkig heel goed afgelopen dankzij jouw bliksemsnelle reactie. Ik hoop dat je het flink op zijn Rotterdams hebt gedaan 😉 Heeft de automobiliste je nog geholpen en gaat ze de schade betalen?
En hoe is het nu met de bloemkool?
Oh Els….