 |
Het valt me telkens weer op hoe sommige mensen vrijwel onzichtbaar door het verkeer fietsen. Soms zie je opeens twee witte cirkels de weg oversteken. Een fietser, soms met een kind achterop, die in de schemering nauwelijks opvalt. Met een donkere jas, geen voor- of achterlicht en met een mentaliteit van “God zegene de greep!”. Want anders kan ik het niet noemen: Zomaar plompverloren uit een zijstraat komen. Vanavond was het gelukkig droog, maar als het regent dan komen ze helemaal als het ware uit de lucht vallen. Zou het nou niet anders kunnen? Met van die reflecterende strepen, zodat ze beter opvallen? Op sommige regenpakken zitten ze, en ook op fietstassen. Het lijkt me veel veiliger. |
KnutzEls
It takes a lifetime to become a child (Pablo Picasso)
Als ze gewoon licht voor en achter aandeden en zelf ook een beetje uitkeken zou dat heel wat hartverzakkingen schelen. Ze denken dat ze onschendbaar zijn, en die regel dat de fietser altijd gelijk krijgt draagt daar wel aan bij.
Ik heb al heel wat levens gered.
Je hebt van die leukepeuken die zonder licht op een fietspad aan de verkeerde kant rijden, of levensmoede figuren die zonder licht in het donker door rood rijden zonder vaart minderen.
Heel roekeloos en stom allemaal. Fietsers hebben volgens de wet altijd gelijk. Ook al zouden ze vanuit een boom zo op de weg voor jouw wielen terechtkomen, zeg maar. Dan nog is het jouw schuld. Ik wou dat ik een euro kreeg voor iedere keer dat ik nét op tijd zo’n onzichtbare fietser kon ontwijken.
Laten we het ook maar niet hebben over zes naast elkaar rijdende scholieren, die weigeren opzij te gaan.
Ook zo’n gezellig fenomeen.