| Jarenlang heeft hij er over gedroomd. Jarenlang heeft hij ervoor gespaard. En dan was het eindelijk zo ver. Hij vertrekt naar India, met de trein. En minstens een half jaar blijft hij weg. En naarmate het uur U naderde, steeg de spanning en gierden de zenuwen door zijn lijf. En niet alleen van hem, ook bij pa en ma was de hoogspanning te voelen. Eindelijk sta je dan op het station. De klok tikt de laatste minuten weg. Er wordt gezoend, gehuild, geknuffeld en nog eens gezoend. Maar dan moet je onverbiddelijk de trein in. Nog één keer zwaaien. Tot over een half jaar! Wie zijn reis wil volgen, klikt op zijn blog: Het spoor naar India |
 |
P.S. Wat een zegen is de mobiele telefoon en zijn SMS-berichten!
Spannend! Voor ma en pa toch best even heftig, al is het een volwassen man. Het zal vast een fantastische reis worden. Leuk, zo’n reisblog. Ik ga af en toe even kijken, hoor.