onze auto's
Gisteren heb ik, na precies 10 jaar trouwe dienst, mijn autootje naar de garage gebracht. Hij gaat een nieuw baasje zoeken. Gelukkig ging hij niet alleen, want zijn grote broer moest, na 13 jaar, ook ander emplooi vinden. We hebben ze samen ingeruild voor een nieuwe. Dit keer een glimmende rode.
Nee, geen Ferrari, dat past niet meer bij onze leeftijd, maar vooral niet bij ons budget natuurlijk!
Gek, hoe je zo kunt hechten aan een stalen doosje met wielen. Maar hij heeft me dan ook alle jaren zonder tegensputteren overal gebracht. De eerste tijd veilig van huis naar werk en weer terug. Daarna naar cursussen, musea, vrienden en vriendinnen. Hij heeft me nog nooit in de steek gelaten en vroeg alleen maar zo nu en dan wat benzine en één of twee keer per jaar een verwenbeurt in de garage.
Nu hoop ik maar dat de volgende eigenaar er ook nog veel plezier van zal hebben.
Bye bye, lief karretje.
Dat groene, guitige Micraatje van je doet me ineens een beetje denken aan Herbie, dat eigengereide, ondeugende kevertje uit die vrolijke Walt Disney film van weleer. Na tien jaar trouwe dienst is het begrijpelijk dat je met enige weemoed in je hart afscheid van je blikken vriendje hebt genomen. Hij stond immers bij nacht en ontij voor je klaar, je hoefde alleen maar de contactsleutel een stukje naar rechts te draaien en het motortje zoemde als een zonnetje. Maar die blinkende emotierode Nissan Note die nu voor je woning geparkeerd staat, zal zich als een getrouwe opvolger gedragen. Heel veel kilometers rijplezier ermee, samen met je mannetje!