Boek

Dick Francis: Dodelijk web

Vriendin Lies vertelde me dat Dick Francis haar favoriete thrillerschrijver was. Ik kende de naam, maar had nog niets van hem gelezen. Maar na een verzoek aan de bieb lag dit boek al snel voor me klaar.

Dodelijk web van Dick Francis is een lekkere thriller die zich afspeelt in paardenraces-kringen. Geen wonder, want de detective Sid Halley was vroeger jockey. Door een ongeval kan hij dat beroep niet meer uitoefenen. En dus onderzoekt hij nu voor verschillende mensen een aantal dingen.

En als er dan een moord gebeurt bij de renbaan, dan komt Sid meteen in actie. Het wordt een lastige zaak, met vele losse eindjes.

Maar natuurlijk komt er uiteindelijk schot in de zaak en brengt Sid Halley de zaak aan het licht. Niet nadat er nog al wat mensen heel verdachte dingen doen, Sids vriendin in een ongemakkelijke positie komt en ook Sid zelf zich in de nesten werkt.

Kortom een lekker detective-verhaal. Daar kun je best een aantal rustige uurtjes mee doorkomen.

En nou maar eens bij Lies kijken wat zij allemaal in haar boekenkast heeft staan en wat ik van haar wil lenen. Kleine hindernis, Lies’ boeken zijn in het Engels. Dat wordt dus weer een beetje kennis bijspijkeren.

Handig

Bron: Facebook

Op Facebook zag ik een filmpje dat was opgenomen in een huis uit 1928. Sommige dingen waren intussen niet meer zo heel bij de tijd, want er komt geen melkman meer aan de deur.

En wat moet je met een telefoonmeubel met ruimte voor telefoonboeken? Volkomen achterhaald toch? Al is een meubel met een zitje, zodat je ongestoord kunt bellen, best een uitkomst.

Ook al bellen velen tegenwoordig al lopend in de stad 😉

Maar er waren ook handigheidjes die in 2024 niet zouden misstaan. Zo’n strijkplank, met mouwenplankje, past naadloos in ons huis en dat handige klepje daar vlakbij…..

Affijn, je kunt zelf kijken of jullie het ook zo handig vinden.

Klik op de link in het onderschrift om het filmpje te bekijken.

Film

Bron: Google foto’s

Op Netflix zag ik de film “Three identical strangers”, over een eeneiige drieling, die na hun geboorte uit elkaar werden gehaald en bij drie verschillende gezinnen werden opgevoed.

Het begint op de universiteit, waar de een (Bobby) onthaald wordt als een bekende. Pas als iemand hem meeneemt naar Eddy, lijkt het alsof hij in een spiegel kijkt. Als blijkt dat ze alle twee op dezelfde datum in dezelfde plaats geboren zijn, weten ze dat ze een tweeling zijn.

Het verhaal wordt opgenomen door een krant en dan blijkt er nog een derde te zijn, David. Het is het begin van een voor hun doldwaze tijd, waarin de drie proberen hun plek in het leven te vinden.

Maar er wordt ook gezocht naar het waarom van hun gescheiden opvoeding. En dan blijkt dat er een nooit gepubliceerd onderzoek te zijn geweest. Het brengt hun levens in verwarring. En niet alleen hun eigen levens, ook de levens van hun ouders. Want veel van wat er in hun kindertijd gebeurde, krijgt een heel andere lading.

Het is een waar gebeurd verhaal, typisch Amerikaans verfilmd. Een bizarre gebeurtenis, waar ik toch met veel genoegen naar heb gekeken.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Deze week Petula Clark met “Cat in the window”. Nog steeds een mooie stem om te horen en een plaatje om naar te kijken.

Als de clip niet start, dit is de link

Uithangbord

Een chique laan, met een wat minder chique zijstraat, waar ik dit uithangbord ontdekte.

Niet gewoon “garage” maar “carhostel” en een fraaie oldtimer, al hebben de tijd, de wind en de weersomstandigheden de glans er van afgehaald.

En een kroon, die niet van goud maar van gewone rooie verf is, waar vogels een toiletgelegenheid in hebben gezien…

Het is een uithangbord vol tegenstellingen. Misschien loopt een ander er aan voorbij, maar ik moest het toch op de foto zetten.

Al bedenk ik me nu dat ik er beslist al vele malen onderdoor gelopen ben. En dat ik het toen nooit opgemerkt heb.

Waarom en waardoor werd mijn blik er nu naar toe gezogen? Dat zal wel een raadsel blijven.

Mooi

Bron: Instagram / Artgalleryvoute
Joop Polder: Tramstation (Olieverf op doek, 100 x 80 cm.)

Kunst is om naar te kijken en te genieten. Waarom je iets mooi vindt, is voor iedereen weer anders.

Dit vind ik een mooi schilderij, qua sfeer, de helderheid en het gevoel te kijken naar een droomwereld. Ik ben in goed gezelschap, want zowel de koning als prinses Beatrix hebben werk van de schilder in hun privé collectie.

Natuurlijk doe ik het wat eenvoudiger, met een gekopieerde instagramfoto op mijn blog. Ook dan kijk ik er telkens weer met heel veel plezier naar.

Recept van de maand

Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Dit is mijn bijdrage voor deze maand.

Wortel en pastinaak (samen ongeveer 200 gram) in blokjes gesneden
een kopje doperwten (diepvries)
1 of 2 tomaten, ook in blokjes
een ui, gesnipperd
knoflook, gesnipperd of geperst
100 – 150 gram gehakt
1 theelepel oregano
1/2 theelepel zoete paprika
peper en zout naar smaak
ca. 450 gram aardappelen, gekookt en grof gestampt
1 eetlepel Parmezaanse kaas, geraspt
boter of olie om in te vetten en in te bakken

Vet een ovenschotel in
Doe wat olie/boter in een hapjespan en bak het gehakt rul
Voeg de ui en knoflook toe, laat even zachtjes bakken tot de ui glazig is
Voeg de pastinaak en wortel toe en laat even stoven, voeg dan de tomaat en de kruiden toe en schep alles goed door elkaar. Als het te droog is, kan er wat water bij.
Doe het vuur uit en voeg meteen de erwten toe.

Breng de gestampte aardappelen op smaak met zout, peper en de kaas.
Schep het groenten/gehaktmengsel in de ovenschaal, doe de aardappelstamp er over. Maak niet te glad, het moet een beetje rullig zijn.
Zet de schaal hoog in de oven, zodat de bovenkant in ca. 30 minuten wat verkleurt en knapperig wordt.

EET SMAKELIJK!!

Een keer maar

Een keer per jaar verrast de gemeente boom voor de voortuin ons op een weelde aan roze bloesem.

Voor mij mag het wel langer duren dan de paar dagen feest.

Al snel vallen de bloemen uit en klagen er weer mensen over rommel.

Maar nu geniet ik er van.

Scheiden

Bron: Google foto’s

Een aantal jaren stonden hier in de buurt overal grote containers waarin je je plastic afval kon gooien. Regelmatig zag je mensen op de fiets met grote volle zakken plastic op weg naar die bakken.

En ineens kregen we te horen dat het niet meer hoefde. Tenminste in Rotterdam. Want als we in omliggende plaatsen komen, zien we nog regelmatig grote zakken aan lantaarns hangen, met daarin plastic afval.

Toch zal ook dat binnenkort tot het verleden horen. Plastic kan weer gewoon bij het afval. Alleen plastic statiegeldflesjes kunnen dan nog worden ingeleverd. Want de toevoer van goedkoop weggooi spul maakt het allemaal niet meer lonend. Recycling van plastic is te duur.

Maar we deden het toch voor de planeet…?

Natuur

Ergens in 1974 brachten Leo en ik, samen met mijn zus en zwager, een vakantie door in Schotland.

Bron: Google foto’s / Omroep MAX

Op een bepaald moment hoorden we dat er een Osprey (Zeearend) broedde in de buurt. Het was iets heel bijzonders.

Na wat zoeken vonden we de wat verscholen plek. Er was een soort van vogelhut gemaakt, van waaruit we het nest met een verrekijker van grote afstand konden bekijken. Het gebied waar de vogel broedde was afgezet en niet toegankelijk.

Vele jaren verder hoorde ik van een zeearend die een nest had in de Biesbosch. Het was voor Nederland heel bijzonder en groot nieuws.

Allengs kwamen meer zeearenden naar ons land om te broeden. En nu zitten er in de buurt van Kampen, aan het Zwarte meer, vier (!) zeearenden te broeden. Trouwens, niet alleen daar. Ik zag foto’s uit Friesland, Millingerwaard en nog andere plekken.

Gaat het gelukkig toch niet zo slecht met onze natuur….!